Boekenwurm

Toen Soigneur Soigneur niet meer was …

Toen ik Bahamontes begon te lezen, kwam ik snel bij de Nederlandse tegenhanger Soigneur uit. Niet zomaar een magazine maar een bookzine gemaakt met liefde voor de koers. Kwaliteit zowel inhoudelijk als visueel. Omdat een abonnement financieel niet zo voordelig was, liet ik hem altijd reserveren bij IMS in Hasselt.

Net zoals ik uitkeek naar het verschijnen van Bahamontes, keek ik ook vier keer per jaar uit naar de lancering van de nieuwe Soigneur. En hoewel Bahamontes altijd nog een trapje hoger heeft gestaan, was ik intussen toch wel gehecht aan m’n tweede favoriete wielermagazine.

Maar onlangs zijn ze helemaal uit de gratie gevallen. Soigneur brengt sinds kort zijn magazines enkel nog uit het in Engels. Ze boden sowieso al Engelstalige artikels aan maar verschijnen vanaf nu volledig in het Engels. Zonde, doodzonde. En de trouwe fan in mezelf haakt volledig af.

Waarom? Omdat ik het net charmant vond dat de grote wielerlanden (België en Nederland) investeerden in een kwaliteitsvol magazine in de eigen taal. Een taal die ongelooflijk veel finesse heeft en eigenlijk gewoon het mooist kan uitdrukken hoe het er aan toe gaat in de koers. Een taal die gemaakt is voor de koers. Een taal met de typische woordenschat voor de koers.

En dat is iets waar het Engels nooit aan zal kunnen komen. Hoewel ik zonder veel moeite begrijp wat er in de Engelstalige artikels staat, zal ik het nooit zo verfijnd vinden als het Nederlands. De sfeer is weg, ik word niet meer meegezogen in het verhaal. En dat is jammer. Dan heeft het voor mij geen zin meer om 15 euro te gaan neertellen voor een bookzine. Sorry Soigneur.

Getagd , , ,

Geef een reactie