Struggle of life

As we speak #12

Stiekem ben ik blij dat As we speak soms de lege gaten in mijn blogagenda vult. Maar anderzijds is deze rubriek ook de ideale gelegenheid om even bij te praten. Een paar korte stukjes op een rijtje. De manier bij uitstek op even bij te praten.

Hoe gaat het nu met mij? Goed. Al zal ik echt gelukkig zijn als ik mijn agenda en to do-lijst wat beter onder controle heb. Op werkvlak was oktober echt druk. Ik probeerde dat wat te breken door een weekje verlof te nemen in het Allerheiligenverlof. Die week heeft absoluut deugd gedaan. Maar ik heb het afgelopen week wel cash betaald. Alle afspraken moesten afgelopen week dus ingepland worden. Daardoor kon ik amper iets afvinken van mijn to do-lijst. Komende week dus maar een effort doen en een tandje bijsteken. Stiekem tel ik toch al af naar de 2,5 week verlof die ik rond Kerst gepland heb.

Hoe gaat het met de verbouwingen? Alles ligt wat stil momenteel. We wachten op de plakker die de muren moet komen plakken. En intussen probeer ik het meningsverschil met de sanitairman op te lossen. Ik moet dringend ook de tegels en laminaat gaan kiezen. En intussen vooral m’n financiën goed in het oog blijven houden, want dat is toch wel best een klus.

Hoe gaat het met het lopen? Echt niet goed. Ik heb amper nog gelopen de afgelopen weken. De agenda was te druk, het weer te slecht. Ik moet me dringend herpakken want anders kan ik weer helemaal van nul beginnen. Iemand wat motivatie op overschot?

Wat bekijk ik op tv? Ik heb net ‘Thomas speelt het hard’ ontdekt. Daarin wil Thomas Vanderveken een concerto van Grieg spelen na een jaar repeteren. Boeiende televisie. Omdat ik me ergens wel kan inbeelden wat het moet zijn. Ik heb altijd wel wat muzikaal talent gehad en ik kan best een aardig stukje saxofoon spelen. Maar om beroepsmuzikant te worden, mist ik toch wel wat skills. Daarnaast kijk ik vooral ook nog naar De Slimste Mens ter Wereld, mijn quizinstinct beleeft hoogdagen, en Zo man, zo vrouw met Jani. We zijn ook Tabula Rasa beginnen kijken op zondagavond, een vreemd maar tegelijk toch fascinerend programma, en door de week nemen we Van Vlees en Bloed nog maar eens op. Ik heb die geniale reeks als eerder gezien maar het blijft gewoon goed.

Hoe zit het met de leesdipjes? Ik lijk er stilaan uit te komen. In de afgelopen 1 à 2 weken ben ik er toch in geslaagd om twee magazines en een boek uit te lezen. Het doet echt deugd maar ik moet er echt wel bewust tijd voor maken. Ook het bloggen en blogs lezen krijg ik eindelijk weer wat in een stramien. Beetje opluchting wel want ik had er echt geen goed oog in.

Heb ik nog nieuwe adresjes ontdekt? Ja! Eentje in eigen stad nog wel. El Bocado zit sinds kort in Sint-Truiden. Tapas op z’n best. We hadden nog en Bongobon liggen waarmee we daar mochten gaan eten. Een echt geslaagde avond met lekker fingerfood. Verder wil ik graag Posterijen en Roberta’s Pastabar nog graag eens ontdekken in eigen streek. Maar daar moet ik dan weer eens tijd voor vinden ;).

Hoe gaat het met jullie?

Getagd ,

7 gedachten over “As we speak #12

  1. goed, danku 🙂 Een loopdip betekent niet dat je meteen van nul moet herbeginnen hoor, alles wat je reeds gelopen hebt is toch al iets dat je voorhebt op een volledig nieuwe starter vind ik.

  2. Ik ben de laatste weken op zoek gegaan naar dé oplossing voor mijn loopkwaaltjes (pijnlijke knieën en enkels). Honderden euro’s later (kiné, podoloog, nieuwe schoenen, compressiekousen, …) heb ik er nu ook pijnlijke kuiten en schenen bij. #ZUCHT

  3. Beetje te druk om goed te zijn hier en door alles wat er het afgelopen jaar al gebeurd is kijk ik hard uit naar onze vakantie eind december. Die loopdip daar raak je wel uit. En je zal zien dat je eenmaal je terug bezig bent sneller vooruit gaat gaan want wat je hebt opgebouwd raak je niet zomaar kwijt 😉

  4. Manlief volgt die reeks met Thomas ook. Dat vindt hij natuurlijk wel interessant vermits hij momenteel in zijn vijfde jaar piano zit. Zelf kijk ik eigenlijk nog steeds amper televisie. Al keken we gisterenavond wel samen naar Guardians of the Galaxy. Dat van het aftellen naar vakantie herken ik. Ok, ik kan niet gaan werken en zit dus vrijwel steeds thuis maar voor mij voelt dat niet aan als vakantie vermits ik de hele tijd met klusjes bezig ben. Ik kijk dan net uit naar eventjes niet thuis zitten én in Centerparcs even al die opdrachten te vergeten en amper online maar wel tot rust te komen.

Geef een reactie