Struggle of life

5 dingen die ik geleerd heb van m’n ‘burn-out’

Vandaag exact drie jaar geleden ging het licht uit. Elk jaar opnieuw sta ik er toch eens bij stil want ik wil het nooit meer opnieuw meemaken. Maar tegelijk heeft het mij enorm veel geleerd. Ik sta er sterker door in mijn schoenen, weet beter wat ik wil en ik heb mezelf leren ontzien. Daarom zet ik voor het driejarige jubileum graag eens op een rijtje wat ik er allemaal uit geleerd heb.

Maar vooraleer ik begin aan de lessen die ik geleerd heb, wil ik nog ff filosoferen over die burn-out. Want ik blijf dat in mijn geval een ontzettend zware term vinden. Ja, ik had alle fysieke en psychische kenmerken en ongemakken van een burn-out. Maar anderzijds was ik er misschien nog wel relatief op tijd bij. Als ik het vergelijk met anderen ben ik er redelijk goedkoop vanaf gekomen. Ik heb ‘maar’ vijf weken thuis gezet. En ja, drie jaar later moet ik er sommige ongemakken nog steeds bijnemen. Die zullen waarschijnlijk zelfs nooit meer weggaan. Maar mijn lichaam heeft zich ook wel relatief vlot hersteld op andere vlakken. Waardoor dat zwak momentje labelen als ‘burn-out’ voor mij soms wel moeilijk is.

Ik heb te diep in mijn krachtenarsenaal getast, laat dat duidelijk zijn. Zo diep dat er dingen naar boven gekomen zijn waar ik wellicht nooit meer vanaf geraak. Ik deed teveel, nam niet de tijd om te recupereren. Een grote fout als introvert en misschien ook wel hoogsensitieve. Al had ik dat op dat moment niet door. Maar ik heb er dus ook veel uit geleerd.

1. Ik heb geleerd dat nee zeggen ok is.
Misschien wel de moeilijkste opgave van allemaal. Nee zeggen. Vroeger zei ik altijd maar ja. Ja, ik neem dat er wel bij. Ja, ik heb dan nog tijd, ik ga wel mee. Maar mijn lijf krijgt dat niet meer getrokken. Als mijn agenda vol genoeg zit, zeg ik nee. Of als iets me eigenlijk niet echt boeit, zeg ik nee. Ik hoef niet meer overal bij te zijn. Als mijn takenlijstjes overlopen, grijp ik in en delegeer ik en ik neem er niks meer extra bij. In het begin met veel schroom maar het gaat hoe langer hoe makkelijker.

2. Ik heb terug leren lezen.
Toegegeven, dat klinkt alsof ik ontwaak uit een coma en letterlijk terug heb moeten leren lezen. Nu, zo erg was het niet. Maar toch heb ik pagina voor pagina terug moeten leren lezen. Mijn focus leren verleggen van de drukte in mijn hoofd naar een totaal ander en ontspannend verhaal. Even alles rond je vergeten en je verliezen in een goed boek. Het is mijn momentje om me ff af te zonderen van alles wat er rondom mij gebeurt. Metime, quality time, m’n batterijen opladen.

3. Ik heb geleerd dat je jezelf op de eerste plaats moet zetten.
En ja, in de praktijk is dat nog steeds niet altijd zo. Ik hou nog teveel rekening met wat andere mensen denken en voelen en ik laat me daar nog teveel door beïnvloeden. Maar het is al een stuk beter dan vroeger. Het is pas dan dat je merkt hoe anderen zichzelf wel op de eerste plaats zetten, ten koste van mezelf. Het heeft er voor gezorgd dat ik een kransje echte vrienden heb die af en toe ook eens aan mij denken en me tegenhouden wanneer het nodig is.

4. Ik heb geleerd dat op tijd rustmomenten inbouwen noodzakelijk is.
Mijn energie is niet onbeperkt. En de enige manier om dat te bewaken is om op tijd rustmomenten in te bouwen. Op tijd wil zeggen, als ik nergens last van heb. Als de eerste kwaaltjes opduiken, is het eigenlijk al te laat en recupereer ik niet meer zo makkelijk. Dan kost het mij meer moeite en tijd. Dus bouw ik regelmatig rustmomenten in, zeker in drukkere periodes. Op rustmomenten doe ik enkel dingen voor mezelf. Vaak gewoon thuis in mijn veilige cocon. Ik lees, ik schrijf, ik puzzel … Alleen zo kan ik de energiereserves aanvullen om er weer tegenaan te kunnen.

5. Ik heb geleerd dat ik enorm graag doe wat ik nu doe.
Als je ‘s morgens opstaat met het gevoel dat het echt niet meer gaat, kleurt de hemel redelijk donker. Je denkt na en je ziet in dat je toch wel bijzonder graag doet wat je nu doet. Maar je maakt ook keuzes. Ik heb een topjob waar ik mij ei in kwijt kan. En ik weet dat ik inhoudelijk graag iets gelijkaardigs zou willen blijven doen. Schrijven en communiceren bevalt me echt wel. Ik wil mijn job met hart en ziel kunnen blijven doen. Als het te formeel wordt en een opdracht wordt, dan hoeft het voor mij niet meer. Mijn blog ligt me ook nauw aan het hart en dankzij mijn passie voor boeken krijg ik unieke kansen. Muziek zette ik op een lager pitje wegens tijdsintensief. Het is een kwestie van keuzes maken en prioriteiten stellen.

Voor mij 5 belangrijke lessen die een gelijkaardig voorval in de toekomst hopelijk helpen voorkomen. Een soort van noodrem en herwaardering van sommige dingen.

Welke lessen heb jij geleerd uit voorvallen uit het verleden?

Getagd , ,

0 gedachten over “5 dingen die ik geleerd heb van m’n ‘burn-out’

  1. Zo toevallig… Ik heb vandaag een blog gepost over mijn bevindingen na 2 jaar als fulltime freelancer. En ik herken mezelf volledig in jouw 5 lessen, dat zijn ook dingen die ik geleerd heb de voorbije jaren.
    Ik heb geen ‘burnout’ gehad maar voor ik de grote sprong nam, zat ik er wel heel dicht tegen. Ik besef dat ik nu ook vaak nog in de ‘gevarenzone’ kom. Maar ik ben me ervan bewust, dat is al een heel begin…
    Ik ben blij om te lezen dat je uit de put bent geraakt en een nieuwe mindset hebt ontwikkeld. Je bent een inspiratie voor velen hoor!
    X

    1. Dank je wel ;). Ik merk het zelf ook snel bij anderen. Meer dan ze het zelf merken. Al durf ik niet iedereen daar ook mee te confronteren. Ik heb er veel uit geleerd en hopelijk moet ik het nooit meer opnieuw meemaken. Jij proficiat met je jublileum daar ;). X

  2. Mooie lessen, maar niet altijd vanzelfsprekend. De voorbije weken/maanden heb/had ik het gevoel bijna tegen ‘de muur’ aan te lopen. Het besef is al één ding, er wat aan doen is een ander ding. Ik vind het vooral moeilijk om die rustmomenten in te bouwen, want er is altijd wel iets dat moet gebeuren. Een paar weken geleden heb ik voor mezelf de knoop doorgehakt om mijn ontslag te geven op mijn werk, omdat ik me er echt niet meer goed voel. Hopelijk doet het veranderen van werk me goed, en kan ik een mooie nieuwe start maken 🙂

    1. Ik wens je heel veel succes!! En wat die rustmomenten betreft, af en toe jezelf op de eerste plaats zetten en de boel de boek laten. Ik wil niet meer terug naar dat uitgeputte lijf, naar die veel te hoge bloeddruk, naar constant hoofdpijn … dus ik weet nu waarom ik soms dingen gewoon laat liggen.

  3. Dit is zoooo herkenbaar. Identiek hetzelfde proces mee gemaakt maar dan 4 jaar geleden en ben toendertijd 7 weken thuis gebleven. Ik heb ook echt moeten leren om naar mezelf en mijn lichaam te luisteren zodat hoge bloeddruk, constante hoofdpijn, opgejaagd voelen, bij het minste in tranen uitbarsten, slecht slapen, … tot het verleden blijven horen. Maar het blijft best een uitdagende evenwichtsoefening.

  4. Mooi, maar niet altijd even vanzelfsprekend. Helaas herken ik mezelf er wel in en weet ik dus wat bepaalde signalen zijn. Ik ben af en toe wel al in de gevarenzone geweest en voelde die de afgelopen maanden weer aankomen. Dit najaar doe ik het bewust wat rustiger aan zonder me daar ook over te schamen. Blij dat je hier zo open over schrijft en deze tips mee geeft!

    1. Het is ook gewoon niets om je over te schamen. Het heeft er alleen maar voor gezorgd dat ik nu beter functioneer. En meer zorg draag voor mezelf! Dus geniet zeker van wat meer rust dit najaar.

  5. Zo ongelooflijk herkenbaar! Zelf loop ik op dit moment echt wel tegen mijn grenzen aan en zit ik naar mijn eigen normen te diep in de gevarenzone. Alleen is het niet zo eenvoudig om er meteen concreet wat aan te doen. Dus heel knap dat je erover schrijft en dat je deze lessen getrokken hebt. Ik onthou ze!

    1. Let goed op jezelf en grijp in voor het te laat is! Eens te diep is de weg terug lang en moeilijk. Het is de moeite om op tijd in te grijpen! Dat is het beste advies dat ik je kan geven!

  6. Bedankt voor deze wijze lessen! Ik worstel met mezelf als HSP en probeer het hoofd boven water te houden, maar het is niet altijd evident… Fijn dat je hierover zo openlijk schrijft, dat steunt me en nog vele anderen dat we niet alleen zijn met dit “probleem” 🙂

  7. Jezelf niet vergeten en af en toe nee durven zeggen is niet altijd even gemakkelijk hé. Ik probeer mezelf ook steeds vaker voor te houden dat het beter is om te rusten in plaats van toch maar mezelf te forceren zodat ik toch iets van mijn To Do-list kan afvinken. Onlangs werd me door een vriendin gevraagd of ik misschien zin had om op school te komen voorlezen vermits ze daar te weinig mensen voor hadden. Langs de ene kant wil ik dan meteen ja zeggen vermits ik voorlezen heel belangrijk vind maar vermits ik nooit kan voorspellen hoe ik me die dag ga voelen (zeker in dit seizoen is dat nog meer een probleem) heb ik toch maar nee gezegd. Ik wil niet iets beloven en dan vervolgens de mensen teleurstellen wanneer het niet lukt vermits ze dan wel op me zouden rekenen.

Laat een reactie achter bij kellysteenlandtReactie annuleren