Als ex-concullega’s (of hoe moet je dat noemen?) een boek schrijven, dan ben ik daar wel benieuwd naar. Zeker als het over een thema gaat waar ik nog niet helemaal van overtuigd ben. Voor onze bibliotheek op ’t werk liet ik dus nog eens wat vakliteratuur bestellen.
Auteur: Kristof D’hanens
Uitgeverij: Politeia
Ik ben een non-believer wat digitale nieuwsbrieven betreft. Ik geloof niet in de kracht van een nieuwsbrief en ik haat zelf de talloze nieuwsbrieven die toch in mijn mailbox verschijnen zonder dat ik me er ooit voor inschreef. Grote fan van Unroll.me dus. Maar tegelijk fascineert het mij enorm dat veel mensen, organisaties en bedrijven toch blijven inzetten op nieuwsbrieven. Waarom doen ze dat? Wat levert het hen op? En hoe pakken ze dat dan aan? Dat was mijn drijfveer om me toch eens te verdiepen in digitale nieuwsbrieven.
Het boek geeft je een hele hoop tips & tricks, do’s & don’ts rond digitale nieuwsbrieven. Kristof maakt gebruik van praktijkcases om de theorie te illustreren. Het maakt het boek toch net iets concreter en een stuk minder anoniem. Mijn complimenten trouwens voor de lay-out en de set-up voor het boek. De tekstjes zijn kort, de tekst is superscanbaar en je weet in een oogopslag wat je moet weten. Het oog wil ook wat, niewaar? Vakliteratuur zoals ik het graag heb. Geen saaie, droge, theoretische verhalen waarvan je je afvraagt hoe dat dan eigenlijk in de praktijk zit. Wél een boek dat in de praktijk staat en waar je na het lezen gewoon goesting van krijgt om er aan te beginnen.
Welke drie dingen heb ik nu uit het boek geleerd?
- Waar ik vroeger dacht dat je eigenlijk alle informatie in de nieuwsbrief moest kunnen vinden, heb ik nu geleerd dat de nieuwsbrief perfect een wegwijzer naar de website mag zijn. Kort je punt aanhalen, meer toelichting op de website. En ik die dacht dat lezers lui waren en niet zouden doorklikken.
- Dat je beter een kleine maar trouwe en lezende fanbase kan hebben dan een grote lijst van mensen die toch niet lezen. 100 contacten waarvan er 85 lezen is beter dan 1000 waarvan er maar 200 lezen. Teveel ballast is dus niet goed. Kwaliteit dus, niet kwantiteit.
- Dat call to actions in buttons beter werken dan die in tekst. Omdat ze meer opvallen. Dus ook in nieuwsbrieven.
Na het lezen van het boek ben ik nog steeds geen grote believer van nieuwsbrieven. Maar ik begin er wel stilaan het nut van in te zien voor sommige bedrijven of organisaties. Een nieuwsbrief mag niet zomaar het zoveelste kanaal zijn waar je moet op aanwezig zijn. Maar een weloverwogen nieuwsbrief waar je bewust tijd in steekt, kan wel opbrengen voor jou als organisatie. Maar de eerste die mij kan overtuigen met een goeie nieuwsbrief die ik trouw zal lezen, die moet ik nog tegenkomen ;).
Benieuwd naar, voor mijn werk 🙂