Het klinkt een beetje als een voorstelling bij de AA. ‘Ik ben Katrien en ik ben verslaafd.’ Al ben ik nooit naar de AA geweest en weet ik dus eigenlijk ook niet hoe je je daar moet voorstellen. Maar maak je geen zorgen. Er is geen drank, drugs of gokken in het spel. Ik ben verslaafd aan iets anders, iets ‘gezonder’, al kan dat ook al eens uit de hand lopen. Want ik ben een contentjunk.
Nog zo’n woordje dat wel eens opduikt in mijn voorstellen. Contentjunk. Ik heb ook geen idee hoe ik mijn type verslaving anders moet omschrijven. Ik ben verslaafd aan alle mogelijk vormen van content. Nieuwsbrieven, blogs, opleidingen, boeken, magazines, coachings, etiketten, podcasts, webinars … Ik heb de neiging om alles op te nemen waar ik uit kan leren. Als een soort spons die oneindig veel water probeert op te slurpen. Dat is wat ik doe mijn content in alle mogelijke vormen. Je kan het ook FOMO noemen, Fear of Missing Out, schrik om iets te missen wat me veel zou kunnen opleveren.
Soms gaat dat goed, soms loopt dat keihard uit de hand. Vaak loop ik ook maanden achter, omdat ik gewoon niks wil overslaan. Of ik zo bv. een hoop magazines heb liggen van vorig jaar en mogelijk zelfs van 2020? Zijt maar zeker. Of ik die niet beter kan weggooien? Zijde zot, ik heb daar dus wel centjes aan betaald. Of ik nog een hoop ongelezen boeken heb liggen en er toch nog bijkoop? Ohja. En ja, ik heb nog een heleboel freebies in een mapje staan om door te nemen, want ik ga daar ooit echt wel tijd voor hebben.
Eigenlijk besef ik al lang dat ik nooit alles verwerkt ga krijgen als ik daarnaast ook nog gewoon een leuk leven wil. Dus moest ik kiezen. Magazines koop ik enkel nog als er écht iets instaat dat waardevol is, daarnaast heb ik nog één abonnement lopen (op Bahamontes) omdat het stuk voor stuk pareltjes zijn om te hebben. Webinars, cursussen en coachings is kiezen. Ik verplichte mezelf om dit jaar slechts één waardevolle opleiding te kiezen. Dat werd het Webkicktraject van Kathleen Verhetsel. Omdat het zowel voor ContentKat als voor Perfect Imperfect heel relevant is. Hetzelfde geldt voor podcasts. In mijn favorietenlijst staan een 50-tal podcasts, ik dwong mezelf om er 2-3 toppers uit te kiezen waar ik af en toe een aflevering van meepik.
In dit geval is kiezen absoluut niet verliezen. Integendeel, het maakt plaats in mijn hoofd én in mijn agenda. Want ik probeer niet krampachtig alles bij te houden. Ook dat is een stukje bewustwording. De multipassionate in jezelf opmerken en af en toe eens tot de orde roepen. Afstand nemen om daarna weer meer in detail te kunnen verder gaan. Zo ging het lezen van boeken de afgelopen dagen wat moeilijker (drukke dagen) maar bleken blogs wel de perfecte afleiding te zijn. Het is gewoon een kwestie van dan wat dingen te proberen en te zoeken welk schoentje op dat moment het best past.
Hoe zit dat met jou? Hoe ga jij om met de hoeveelheid aan (gratis) content die er tegenwoordig beschikbaar is?
Daar herken ik me wel heel erg in. Ik wil ook heel veel blogs lezen en op instagram ben ik bang om dingen te missen. Maar je moet inderdaad keuzes maken. Het is hier ook nog een oefening.
Amai, zo herkenbaar! Levenslang (bij)leren, dat is hier ook een dingetje. Dat kiezen is nog een work in progress, maar prioriteiten stellen lukt steeds beter.
Ik loop soms wel vast in de veelheid aan dingen die ik wil lezen.
En momenteel loopt het ook voor geen meter.
Ik ben al een maand (of langer?) in hetzelfde boek bezig. Ik lees ’s avonds in bed, en ik ben na de verhuis zo moe, én ik slaap hier zo goed (da’s positief), dat ik nauwelijks nog lees. Ik heb een digitaal abonnement op Humo en De Morgen, maar er komt niet veel van meer dan wat oppervlakkig lezen…
Haha ik ken het, al die dingen die ik opsla om ooit nog eens te lezen 🙂 ’s Ochtends in de badkamer en ’s avonds in de keuken zet ik op YouTube iets op genre coaching/psychologie/… en in de auto en tijdens wandelingen is het de ene podcast na de andere in datzelfde genre. Stel u maar eens voor dat één of ander goeroe hét geheim tot het perfecte geluk zou vertellen en ik het zou missen! 🙂
Ik krijg daar met momenten stress van. Toen ik vroeger als vrijwilliger in de bibliotheek werkte was er een man aan het uitleggen dat hij tot het besef was gekomen dat hij niet alle boeken kon lezen die hij wilde lezen vooraleer hij zou overlijden en ik vond dat echt zo’n deprimerend idee. Zelf maak ik mezelf nog steeds heel graag wijs dat ik alle ongelezen boeken in mijn kast heus wel een keer gelezen ga krijgen en dat ik vervolgens ook weer meer naar de bibliotheek zal gaan om werk te maken van de lijst met boeken die ik nog wil ontlenen. Maar alle informatie die online verschijnt lijkt soms gewoon teveel. Alsof je bedolven wordt onder een lawine van impulsen. Ik heb er misschien wel de tijd maar niet de energie voor om alles op te volgen én dan voel ik me daar vervolgens weer schuldig om.
Qua blogs ontploft mijn feedreader chronisch. Ha jij staat daar sinds enkele weken nu ook in toegevoegd, maar je ziet, dat ik hopeloos achterophink in het lezen.
Maar voor de rest heb ik niet zo’n fomo nee… sommige perioden lees ik wat meer boeken maar nu zit ik wat vast in een boek en is het ietsje meer Netflix , terwijl ik net 3 maand geen netflix gezien had. ‘k zoek vooral ontspannende zaken en het moet iets zijn dat me vastbijt en anders niet.
Zó herkenbaar! Ik negeer de stapel tijdschriften en kranten die achter mij ligt terwijl ik deze reactie schrijf… Het bijkopen van content of liever het stoppen van dit te doen, is ook zo moeilijk. Al zit daar blijkbaar een soort van vreugde in en daarvoor alleen al is het blijkbaar toegelaten. Of ik het ooit nog allemaal uitgelezen krijgt: ik betwijfel het. 😉