Amai, wat is dat met dat weer? Storm, storm, sneeuw, storm, sneeuw. Ik heb het wat gehad. Mijn loopconditie gaat helemaal naar de knoppen en ik kan er niet eens zelf iets aan doen. Ik wil gaan lopen maar de weersomstandigheden zijn niet echt motiverend.
Het is meer dan een week geleden dat ik mijn loopschoenen nog eens aantrok. Allemaal de schuld van Ciara, Dennis, Ellen (je weet wel, die stormen van de afgelopen weken) en de sneeuw. En eerlijk? Ik mis het keihard. De wind in m’n haren, de inspanning, het goeie gevoel achteraf, de motivatieboost voor mezelf …
Ik weet nu al dat ik de eerstvolgende training keihard ga afzien. Het zal weer een paar trainingen duren voor ik terug op het niveau ben dat ik was. Een beetje een domper op de feestvreugde want ik was gewoon goed bezig. Ik zit aan les 25 van het tweede schema. Week 9, een week met respectievelijk trainingen van 35, 42 en 45 minuten. Elke keer toch weer een loopje van 5-6 km.
Hoog tijd dat de zon dus terug begint te schijnen. Zodat ik gewoon mijn loopschoenen terug kan aantrekken als het past in mijn agenda. Koud of warm, dat maakt voor mij niet echt uit, zolang het maar droog is en de wind je niet van de weg blaast.
Hoe staat het met jouw sportieve prestaties?
Door omstandigheden, zoals het weer, ziekte, buitenlandse missie voor het werk, logeetjes, ben ik gedurende een maand niet gaan lopen. Gisteren voor het eerst weer mezelf buiten gekregen en was super trots te ontdekken dat ik zonder veel moeite 22 minuten aan één stuk door kon blijven lopen. En gelukkig vandaag niet echt stijf!
Hier vielen ze de afgelopen weken door de stormen ook in het water en dan vervolgens door ziektekiemen die intussen al drie weken aanhouden en niet willen verdwijnen 🙁 En dat terwijl ik er nu meer dan ooit naar snak om te kunnen gaan lopen.