NYC – dag 2

Door de jetlag werden we redelijk vroeg wakker, pakweg 4 u. Maar geen erg, de reis van de dag voordien woog toch wat zwaarder op ons dan we gedacht hadden. Even omdraaien en weer indommelen. Tegen 8 u sprongen we dan ook zo fris als een hoentje (ahum!) uit bed.

Ontbijten in het hotel werd ons bij Connections afgeraden. Je kon tegen veel betere prijsjes een koffiebar binnenstappen en daar gaan ontbijten. Onze kans dus om binnen te springen bij Starbucks. Zeker toen we zagen dat de prijzen daar heel wat lager liggen dan hier (3 dollar voor een warme choco, +/- 2,5 euro, terwijl je hier al snel 5 euro betaald). Al eens de moeite dus.

Van 8th Avenue, 48th Street ging het naar 30th Street. Daar begon ‘The High Line‘, een stukje groen meters boven de grond en midden tussen alle torenhoge blokken. Met op verschillende plaatsen mooie uitzichten, verschillende uitgekiende rustplekjes en aandacht voor de innerlijke mens ongeveer halfweg. Voor mij was de eerste echte opener van onze trip naar New York meteen een mooie herinnering. Dit is een pareltje middenin een drukke wereldstad.

Van ‘The High Line’ ging het met de metro naar Ground Zero. Het contrast tussen twee pleinen zo kort bij elkaar kon niet groter. We kwamen uit op een bruisend plein. Mensen kwamen er uit hun saaie kantoren om in het zonnetje hun boterhammen binnen te spelen, er werd een breakdanceshow gegeven voor de toeschouwers en bouwvakkers liepen af en aan met materiaal voor nieuwe torens. 100 m verder kwam je bij het 9/11 memorial. Een plek om toch even stil van te worden. Twee gigantische kraters met watervalletjes herinneren aan de gebeurtenissen met de WTC-torens.

Van Ground Zero trokken we richting Wall Street. Behalve ronkende namen boven de deuren doet niets vermoeden dat dit het financiële hart van New York is. Vooral een grijze straat met weinig opvallende elementen. Tiffany & co was dan voor ons toch wel de uitzondering. Eigenlijk durfden we niet naar binnen. Enkel nette dames en opgeklede heren werden binnengeleid in de poepchique winkel. Maar de portier stelde ons gerust, er gold wel degelijk een vrije toegang, mits wat informatie over de overheerlijke Belgische chocolade en die gaven we graag uiteraard!

Het plan was om van Wall Street, te voet, richting Brooklyn Bridge te trekken en onderweg iets mee te pikken om te eten. Dat was echter buiten de storm van een half jaar geleden gerekend. Alle café’s, winkeltjes en zelfs winkels van grote ketens waren gesloten. En dus ook 2 u kinkloppen langs het water met de haren in de wind. Of nee, maak er maar 3 u van want ook tijdens ons wandelingetje op de Brooklyn Bridge kwamen we niets tegen.

Een beetje teleurgesteld en met een rammelende mag liepen we de Brooklyn Bridge terug af. Om te botsen op de enige echte ‘Wafels & dinges‘. Letterlijk onze redder in hongerige nood. Zelden kwam eten zo op tijd! De charmante Nederlandse woordjes van de jongeheer in het kraampje nemen we er graag bij. Het smaakte enorm hard.

Omdat we onze voeten begonnen te voelen, stapten we de metro op. Tijd voor een ritje naar Central Park met als doel de gratis vrijdagavondopening van het MoMA. Helaas waren we niet de enigen die daar aan dachten. Een immens lange rij stond er voor de deur. Tegen dat wij aan de beurt waren, zouden we amper tijd hebben om nog rond te kunnen kijken. Kleine herprogrammering van onze agenda. Tijd om naar het hotel te gaan.

Op de weg naar het hotel ontdekten we een geweldig gezellige Amerikaanse kroeg waar je blijkbaar ook kon eten. Een ideetje voor vanavond, maar even tijd voor wat platte rust en wat water door ons gezicht. Zelden heeft een uur platte rust zoveel deugd gedaan.

Afsluiten deden we zoals gezegd in een Amerikaanse bar: West End. De chicken chipotle wrap smaakte geweldig goed en was zeer welgekomen na een vermoeiende dag. New York op z’n best.