Toen ik eind 2015 die platte batterij had, bleek de oorzaak vooral te liggen in een overvolle agenda in combinatie met teveel energievreters en te weinig energiegevers. Met andere woorden de batterij liep voortdurend leeg maar ik laadde ze eigenlijk zelden of nooit op. Maar wat waren die energievreters eigenlijk? Het kostte met toch zo’n 5 jaar om daar een duidelijk zicht op te krijgen.
- Veel volk. Vergaderingen met veel mensen, feestjes met veel volk, sociaal zijn tegen mensen die je amper kent, drukke festivalweides … Een introvert als ik kan daar niet zo goed mee om. Ik heb dan de neiging om in mijn schulp te kruipen door teveel prikkels. Maar vergis je niet, ik ben een sociale introvert, je zal dat dus zelden aan mij merken. Achteraf heb ik gewoon even tijd nodig om te bekomen.
- Gebrek aan respect en waardering. Ik ben een perfectionist en ik heb heel wat hoogsensitieve trekken. Dat zorgt ervoor dat ik af en toe wel eens wil horen dat ik goed bezig ben. Je moet me niet bewieroken, maar laat gewoon merken dat wat ik doe goed is. Dat motiveert me, anders ga ik gigantisch hard aan mezelf twijfelen en loopt de batterij in no-time leeg.
- Mijn grenzen verleggen. Ik leer graag bij en ik ben op zich niet bang van verandering. Maar soms moet ik uit mijn comfortzone treden en dan kost me dat energie. Starten op een nieuwe job, een locatie binnengaan waar ik nog nooit ben geweest, mensen bellen die ik niet ken … Op dat vlak moet ik mezelf vaak gewoon een mentale schop onder m’n gat geven. En ja, daar moet ik achteraf van bekomen.
- Een drukke agenda die niet in evenwicht is. Ik ben gemotiveerd, behulpzaam en loyaal. Dus vind ik het ook niet erg om eens een half uur of een uur langer te werken of mijn eigen planning opzij te schuiven om iets voor iemand anders te doen. Maar als ik dat teveel doe en er te weinig overblijft om iets voor mezelf te doen, dan loopt de batterij leeg.
- Dagen met veel ‘verloren’ tijd. Vergaderingen waarvan ik me afvraag ‘wat doe ik hier’, to do’s die niet vooruit gaan of de concentratie die ver te zoeken is. Ik krijg geen energie van een half afgevinkte to do-lijst, ik moet me aan het eind van de dag productief kunnen voelen. Sinds ik ta daa-lijstjes in plaats van to do-lijstjes maak, is dat wel heel wat gebeterd.
- Een weinig motiverende omgeving. Als ik zie dat ik alles zit te geven, alle taken op me neem en rondom mij iedereen op zijn lauweren rust, dan zak ik als een pudding in elkaar. En dat geldt op alle mogelijke gebieden, zowel op werkvlak, in het huishouden, in hobby’s … Het is een beetje zoals studenten die in de bib gaan studeren samen met anderen omdat hen dat motiveert. Zo gaat dat ook voor mij op alle andere vlakken, ik steek een tandje bij als ik anderen rondom me dat ook zie doen.
Wat zijn jouw energievreters?
Heel herkenbaar, vrijwel alles wat je hier opsomt.
Vooral andere mensen, hulpvragers die het eigenlijk best zelf zouden kunnen oplossen.
Er staan heel wat herkenbare dingen in je lijstje hierboven. Ik had tot voor kort een vrij goed zicht op mijn energievreters, maar de laatste tijd lijkt dat zicht wat troebel geworden te zijn. Dus ik zou er nog eens goed werk terug van moeten maken, om er een beter zicht opnieuw op te hebben.
Zeer herkenbaar lijstje, een goeie oefening om deze eens neer te schrijven eigenlijk!