Struggle of life

Van diep werk naar ‘hyperconcentratie’

Een tijdje geleden had ik het al eens over ‘diep werk’ naar een boek van Cal Newport. Maar ik merkte de laatste weken dat ik nog een stap verder kan gaan. Het was ook nodig want plots kwam er heel veel werk op de plank op verschillende vlakken. Werk dat ik ook echt wilde doen en leuk vond, maar tegelijk toch een grotere focus vroeg om het rond te krijgen. En dus werd dat ‘diep werk’ zelfs een soort van ‘hyperconcentratie’. Meer nog, ik bleek daar zelfs heel goed in te zijn.

Photo by Thought Catalog on Unsplash

Er kwamen de afgelopen weken heel wat dingen op mijn bord terecht. Op werkvlak (een paar dagen verlof is fijn maar doet je ook achter de feiten aanhollen), onverwachte leuke dingen die op mijn pad kwamen, een blogachterstand om in te halen … Kortom, ik moest op veel vlakken dringend eens een effort doen om bij te blijven of achterstandjes weg te werken. Ik werkte de afgelopen maanden al vaker met momenten van ‘diep werk’ om heel wat to do’s gedaan te krijgen. Maar de laatste weken voelde ik dat ik nog iets extra nodig had. Insert wat ik ‘hyperconcentratie’ noem.

Als ik een sprintje moet trekken dan kan ik in een cocon duiken en daar pas uitkomen als ik ongeveer terug op schema zit. Alles rondom verdwijnt dan. Inclusief mails die binnenkomen. Dat zorgt er al eens voor dat hot topics ook compleet mis. Oeps. Ik denk dat er al veel moet gebeuren om dan mijn aandacht te trekken. Om dat te kunnen doen neem ik eerst de tijd om drie dingen te doen: ik maak een lijstje met alles wat ik moet doen, ik cluster gelijkaardige taken (schrijven bij schrijven, brainstormen bij brainstormen …) en ik orden ze volgens hun prioriteit. Daarna werk ik to do per to do af in de volgorde van prioriteit. Ik heb daarvoor zelfs geen productiviteitsapps nodig en zelfs pauzes nemen doe ik dan op mijn eigen manier.

Het voordeel van die ‘hyperconcentratie’ is dat ik op heel korte tijd onnoemelijk veel gedaan krijg. Om een voorbeeld te geven, ik regelde met mezelf vandaag (zondag) een blogmoment om te herstarten. Tussen 8 en 11.30u verzamelde ik ideeën voor de komende 4 maanden, zette ik mijn planning voor de rest van 2021 op punt, schreef ik drie volledige blogposts en begon ik aan een vierde, schreef ik de bijbehorende social posts, ging ik op zoek naar foto’s en maakte ik ontwerpjes in Canva. Ik volgde dus het stappenplan dat ik in een vorige blog deelde. En ik had vooral op geen enkel moment het gevoel dat ik aan het haasten was. Ik vind het heerlijk om me volledig te focussen op iets en na 3u uit een soort van coma te ontwaken alsof de wereld gewoon 3u heeft stilgestaan.

Volgens de regels van de productiviteitskunst heb je pauzes nodig om je hersenen rust te gunnen. Maar bij mij werken die pauzes vaak contraproductief. Ik word uit mijn ritme gehaald en ik moet er na de pauze opnieuw inkomen. Zonde toch? Dus ga ik gewoon door tot ik voel dat het niet meer gaat of tot een taak afgewerkt is. Ik plan mijn pauzes pas in tussen twee taken, zo kan ik één deeltje volledig afronden en na de pauze starten met een nieuw deeltje. Win-win voor mij in elk geval. Al ben ik me ervan bewust dat dat niet voor iedereen zal werken.

Hoera voor thuiswerk trouwens op vlak van hyperconcentratie. Het zorgt ervoor dat ik echt volledig gefocust mijn werk kan doen zonder al teveel onderbrekingen. Ik ben echt veel productiever thuis dan op een bureau. Ik hou wel van mijn productiviteitscoconnetje. Zeker nu ik op onze bovenverdieping en bureau heb geïnstalleerd met zicht op de tuin. Ik zit er echt graag, zowel om te werken, om te bloggen of om af en toe eens een webinar te volgen. Weinig afleiding, weinig prikkels en enkel dat wat ik nodig heb om productief te zijn. En het stimuleert me om meer stappen te zetten, want de frigo is nu plots een verdiep lager ;).

Wat ik wel moet toegeven: na een uur of 4-5u volledige focus, is het beste er wel af voor de rest van de dag. Ik voel me dan ook echt heel moe. Daarna richt ik me op kleine, praktische taakjes of dingen die ik gewoon supergraag doe (planning bijvoorbeeld). Mijn focus-uren liggen ook duidelijk ’s morgens tussen 7 en 12u. Om de een of andere reden heb ik geweldig last van post-dinner-dipjes, zelfs als ik slaatjes of soep eet.

Hoe zit het met jou? Lukt het je om te focussen? Hoe ga jij te werk?

Getagd , , ,

5 gedachten over “Van diep werk naar ‘hyperconcentratie’

  1. Ik kan ook echt helemaal in een dossier opgaan en bergen verzetten op relatief korte tijd. Maar daarna ben ik wel compleet suf en heb ik nood aan rust.

  2. Wauw, daar ben ik stiekem toch wel wat jaloers op. Ik kan met zijn momenten ook echt wel volledig in iets duiken, maar zit toch nog niet op jouw niveau hoor. En ook hier geldt idd wel: als ik echt diep werk gedaan heb, dan ben ik nadien best wel moe en is het beste er idd toch ook ff af.

    1. Vorig jaar moest ik het doen uit noodzaak, nu omdat het kan. En op dat vlak ben ik wel een beetje bang voor een terugkeer naar kantoor. Daar gaat dat nooit lukken.

      1. Ja daar vrees ik hier ook voor, dat ik niet meer zo goed ga kunnen doorwerken en focussen eenmaal ik terug naar kantoor moet gaan.

Geef een reactie