Muziek is mijn passie. Ik sta er mee op en ik ga er mee slapen. Maar behalve het zelf te spelen, luister ik er ook graag en veel naar. Door de jaren heen zijn er wel wat artiesten waar ik aan gehecht ben geraakt. Die artiesten zet ik graag in de kijker. Muzikale helden, nummer 5: Hooverphonic.
Eigenlijk is het puur toeval dat deze blogpost online komt in de week van het Eurovisiesongfestival met Hooverphonic. Ik had hem eigenlijk al meer dan een maand geleden moeten schrijven, maar het kwam er niet echt van. Oeps. Bij deze dus wel heel toepasselijk. Op het moment dat ik deze blogpost schrijf (we zijn zondag), heb ik nog geen idee welke prestatie ze gaan neerzetten in Nederland. Al ben ik wel fan van het nummer. Het is een typisch Hooverphonicnummer, maar niet meteen een Eurovisienummer. (Edit op woensdagochtend:) Hoera, Hooverphonic gaat door naar de finale. Blij dat één van de weinige zangeressen die wél goed kon zingen daarvoor beloond wordt.
Mijn liefde voor Hooverphonic begon toen ‘Mad about you’ uitkwam. Mijn mening van toen geldt nog steeds: Wat. Een. Nummer. Ik was toen 14-15 jaar en ik was verkocht. Ik kocht dan maar meteen ook het album ‘The Magnificent Tree’. Al heeft dat album me wel even doen slikken. Ik heb het wat tijd moeten geven om eraan te wennen. Maar jaren later is het album grijs gedraaid en één van de beste platen in mijn CD-rek. Het is een van de albums die ik nog regelmatig opzet om in haar geheel te kunnen beluisteren. Hooverphonic is tegelijk goed voor een switch in mijn muzieksmaak. Onder andere ‘Mad about you’ (en het Nederlandse Krezip, ken je die nog?) maakte mij van een boysbandlover plots een Studio Brussel-luisteraar.
De grootste charme van Hooverphonic voor mij is de stem van Geike. Hooverphonic was, en is sinds kort terug, Hooverphonic met Geike. De perfecte match voor een band. Ik hou van haar stem, ik hou van de bescheidenheid die ze uitstraalt en ik hou van haar uitstraling in het algemeen. Wat een zangeres. Hooverphonic heeft met haar ook ongetwijfeld de beste nummers gemaakt. Ik was dus heel content dat Geike onlangs terugkeerde naar Hooverphonic. Ik voegde vorige week meteen het nieuwe album toe aan mijn Apple Music-account.
De muziek van Hooverphonic heeft een bepaalde vibe die me wel bevalt. Het is moeilijk te omschrijven. In veel van de nummers zit iets duister of melodramatisch maar tegelijk vaak iets heel catchy. Ik vind het jammer dat ik hen nog maar één keer live aan het werk kon zien (zonder Geike dan nog). Iets om op mijn wishlist te zetten. Nu Geike terug van de partij is, ben ik vooral benieuwd wat er nog op de planning van Hooverphonic staat de komende maanden en jaren. Ik ben er in elk geval klaar voor.
Benieuwd naar mijn andere muzikale helden? Ik had het eerder al over Bart Peeters, Isolde Lasoen, Jef Neve en Muse.
Wie zijn jouw muzikale helden?
Goh, Krezip. Die hun nummers werden toen zo vaak gedraaid op Studio Brussel dat ik een groot deel ervan nog steeds kan meezingen. Geen schrik, ik ga dat niet doen nu het eindelijk mooi weer is.