Perfect Imperfect is lang niet mijn eerste blog. Ik ga al een tijdje mee in de online wereld. Maar ik twijfel of ik ooit echt op digitaal papier zette waarom ik ooit begon met bloggen en waarom ik nog steeds blog. Hoog tijd om daar eens werk van de maken. En laat het nu ook een vraag van Kathleen zijn voor de #40dagenbloggen-challenge.
Waarom ben je ooit beginnen bloggen en waarom blog je nu nog altijd?
We hadden thuis lang geen internet. Eind van de wereld, boerenbuiten, zoiets. Ik moest dus best lang wachten om online te gaan in vergelijking met veel van mijn klasgenoten. Maar eens online, heb ik wel het volle pond gegeven. Wat begon met het aanmaken met een mailadres (toen nog op een pc van de bibliotheek), groeide uit tot veel online activiteiten. En zo werd ik geprikkeld om zelf een website in elkaar te knutselen. Mijn eerste stapjes in Dreamweaver en later de stap naar Blogger (als ik me niet vergis). Dat moet intussen een jaar of 16 geleden zijn.
Ik zat toen vooral in de koerswereld. Ook online. Het phpbb-forum van de Lottoploeg werd later mijn tweede thuis. En dus kon het niet anders dan ik blogs zou schrijven over het wielrennen. Ik heb geen idee hoeveel volk ik daarmee bereikte. Statistieken hielden me toen niet bezig, ik wilde gewoon kunnen schrijven. Want later wilde ik sportjournalist worden. Ik kon er mijn ei kwijt en meer moest dat niet zijn.
Bloggen ging wat met ups and downs. Ik sloot m’n blog af om een paar maanden later weer spijt te hebben en een nieuwe blog te starten. En zo heb ik er wel een paar gehad. Tussendoor werd ik ook webmaster van twee crossers en sprak ik mijn fotografietalent aan. Bezige bij eerste klas. Tot ik een jaar of 7-8 geleden mijn eerste deftig onderbouwde blog opstartte: New York Excuse. Het werd echt wel een plekje van mij. Blogs die in dezelfde lijn van Perfect Imperfect lagen. Ik hield dat een jaar of 3-4 vol. Drukke job, toenmalig lief, veel hobby’s … kortom, een te drukke agenda om de blog vol te houden. En ik sloot hem opnieuw af.
Tot ik een klein jaar later toch weer spijt kreeg. Want ik schrijf zo vreselijk graag. En een blog is echt op mijn maat gemaakt. Korte hersenspinsels, geen langdradige verhalen. Ik herstelde toen volop van de platte batterij. En eerlijk, ik had echt schrik om teveel hooi op m’n vork te nemen. Toch hakte ik de knoop door omdat ook de psychologe zei dat ik iets voor mezelf moest doen, iets waar ik trots op kon zijn. En ontstond Perfect Imperfect. Want de platte batterij had me geleerd dat het niet altijd perfect moest zijn. Dat heel goed ook perfect genoeg is.
Dus waarom blog ik nu nog altijd? Eerst en vooral voor het schrijven zelf. Ik schrijf heel graag, liever dan te spreken. Om de een of andere reden krijg ik ook heel goed geschreven wat ik wil zeggen. Het beschrijft veel beter wat ik denk of voel. Nochtans schrijf ik hier niet over persoonlijke dingen (behalve die platte batterij dan). Maar toch werkt het therapeutisch. Het helpt om m’n gedachten mooi op een rijtje te zetten. En daardoor word ik dan weer heerlijk rustig. Maar daarnaast heb ik hier intussen ook al heel wat leuke mensen ‘leren kennen’. En de uitwisseling tussen die bloggers of andere lezers, doen deugd. Een duwtje in de rug wanneer het nodig is of eigen ervaringen delen. Ook dat werkt wat therapeutisch.
Ik ben dus zeker nog niet van plan om te stoppen na 2 jaar Perfect Imperfect. Ik doe er heel graag nog heel wat jaren bij!
Waarom ben jij beginnen bloggen en waarom blog je nu nog steeds?
Heel gelijkaardig bij mij, ik had een plek nodig om moeilijke dingen van mij af te schrijven en de interactie met andere bloggers is heel fijn.
Ik ben ooit begonnen met een andere blog vele jaren terug omdat ik toen in een grote dip zat… en na een tijdje dacht ik: ik begin terug opnieuw en ondertussen blog ik al enkele jaren 🙂
Ik herken je verhaal wel een beetje. Starten, weer stoppen, starten, weer stoppen.
Ik heb intussen een paar maanden niet geblogd maar ik heb uit het verleden geleerd. Mijn blog heb ik gewoon laten staan en vandaag kon ik zonder gedoe opnieuw iets schrijven 🙂
Ooit begonnen omdat ik simpelweg ook graag schrijf. Maar door de beperkingen van anoniem bloggen veel ups en downs gekend en uiteindelijk gestopt. En dan stomweg werd ik aan het bloggen herinnerd, en ontdekte ik hoe leuk het was om alles opnieuw te lezen. Dingen die ik compleet vergeten was staan gewoon genoteerd in cyberspace. Dat gaf mij nieuwe goesting. En over goesting gesproken: ben in een bullet journal aan ’t kliederen momenteel. 🙂
Veel plezier met de bullet journal ;). Zeker starten vond ik heel leuk!
Net als jij zet ik mijn gedachten graag (en soms ook gewoon beter op papier). Ik kom hier graag lezen alleszins, doe zo voort 🙂
Dank je wel! 😊
Bij mij is het allemaal begonnen met het delen van plantaardige recepten, omdat er toen in die tijd (9 jaar geleden) amper aanbod was (in het Nederlands). Wist ik veel wat bloggen was, en ik deed maar wat. Even heb ik overwogen om te stoppen, maar toen ben ik over andere dingen gaan schrijven en nu blog ik liever dan ooit!
Blij dat je spijt kreeg en opnieuw bent herbegonnen :-)! Ik ben ook iemand die zich beter kan uitdrukken op papier. In een gesprek kan ik vaak niet de juiste woorden vinden. Blijf vooral nog lang verder gaan en genieten!
Dank je wel 😊
Ik ben een goeie twee jaar geleden begonnen met bloggen omdat ik professioneel vaak met bloggers in aanraking kwam en geïntrigeerd was. En ook omdat ik een uitlaatklep zocht voor mijn hersenspinsels. Heel fijn dat je er nog niet met gaat stoppen! Want ik kom hier graag lezen 🙂
Dank je wel!
Wat leuk om te lezen! Ik ben ooit begonnen met bloggen toen ik van Nederland naar België verhuisde. Ik schreef over mijn avonturen als Nederlandse tussen alle West-Vlamingen in Gent haha.. Vooral over mijn studie, de uitstapjes die ik maakte binnen België, de taalverschillen. Mijn doelgroep werd gevormd door mijn vrienden en familie in Nederland – het was niet de bedoeling om hier iets publieks van te maken.
Ooit startte ik een boekenblog op, maar ik stopte er al na anderhalve maand mee. Ik had niet het gevoel dat ik ook maar iets toevoegde aan het enorme landschap van de boekenblogs – wat maakte mij uniek? Niets. Totdat ik tijdens het schrijven van mijn bachelorscriptie over Science Fiction bedacht dat er helemaal geen blogs waren specifiek over dit genre: in plaats van mijn tijd in mijn scriptie te steken startte ik een blog 😉 die het me later ook heel moeilijk maakte mijn masterscriptie te voltooien..
Tijdens mijn postgraduaat in Digital Storytelling ontstond dan mijn tweede blog: boekvinder.be. Toen niet als blog, maar als een website die mensen na een aantal vragen van een persoonlijke boekentip voorzag. Nu is het omgebouwd als blog over literatuur en romans en ik vind het heerlijk om op deze beide blogs te schrijven over boeke. En hoe leuk die bezoekerscijfers en reacties ook zijn: uiteindelijk blog ik vooral om te kunnen teruglezen welke fantastische boeken ik al allemaal gelezen heb en hoe deze allemaal onderdeel werden van mijn eigen levensverhaal hihi.
(Sorry voor de lange reactie haha)
Superleuk om te lezen wel! Leuk om de verschillende insteken te zien. En je doet dat ontzettend goed ;).
Ik heb door een stage ontdekt hoe graag ik schrijf en ben dan eigenlijk direct beginnen bloggen om ervaring op te doen en als uithangbord voor potentiële werkgevers. Ondertussen schrijf ik voor een groot deel in mijn huidige job en is de blog vooral mijn eigen plekje geworden waar ik kan schrijven over wat ik wil :).
Ik ben eigenlijk met een site gestart toen manlief een keer liet vallen dat ik daar mijn gedichten zou kunnen verzamelen. Vervolgens kwam er ook een online kookboek met recepten die ik regelmatig klaarmaakte. Dan nog een pagina waar ik allerlei foto’s deelde van wat ik gemaakt/geknutseld had. Eentje over mijn Forever Friends verzameling, … die site werd steeds uitgebreider en pas in 2006 voegde ik er ook een blog-pagina aan toe. In het begin plaatste ik daar maar heel sporadisch iets en het ging ook niet uitsluitend over boeken. Al stonden die meestal wel in de hoofdrol. Na een tijdje besloot ik dan ook om het vrijwel uitsluitend over mijn geliefde onderwerp te hebben en begon ik steeds frequenter te posten waardoor er ondertussen nog maar enkele pagina’s van mijn site zijn terug te vinden en ik me nu al een heel aantal jaren echt op het bloggen focus. Sindsdien heb ik ook heel wat blogvriendinnen leren kennen die het bloggen nog leuker maken.