Apestaartjaren

Afgelopen donderdag en vrijdag trok ik voor the job naar Apestaartjaren 6 in het Provinciehuis in Leuven. Het is een tweedaagse conferentie over communiceren met jongeren georganiseerd door oa. Mediaraven. Naast heel wat lezingen en seminaries werden ook de resultaten van het Apestaartjaren-onderzoek voorgesteld.

Apestaartjaren stond al heel lang op het verlanglijstje. Door andere verplichtingen kon ik er de vorige edities niet bij zijn. Dus ik keek er naar uit. Na de verplichte inleidingswoordjes kon ik me verdiepen in het onderzoek. Hoewel er geen echte eye-openers tussen zaten, pik je hier en daar toch wat resultaten mee. Vaak gewoon bevestiging van wat je eigenlijk al lang dacht. Denk maar aan het feit dat quasi alle jongeren tegenwoordig een smartphone hebben en dat Snapchat steeds meer populair wordt. Het volledige onderzoek kan je nalezen op de website. Het onderzoek werd verder gezet met een debat met 3 Mediawijzen. Boeiende conclusies om zeker mee aan de slag te gaan.

In de namiddag volgde ik eerst de Webinar van John Haydon. Duidelijk voor een minder ervaren publiek. Niet dat ik mezelf een expert vind, maar de lezing was gericht op mensen zonder communicatieve achtergrond die vanaf de basis moeten beginnen. Op dat vlak dus minder interessant voor mezelf. Toch kon ik hier en daar nog een handige tip meepikken. De tweede sessie was op dat vlak veel interessanter: ‘Werk jij al in een sociale organisatie?’, een sessie door Talking Heads. Op een gegeven moment werden er spijkers met koppen geslaan. Het leidde tot een olijke tweet van mezelf die heel wat reactie uitlokte.

De social media manager is een heel eenzaam persoon. Wil er iemand mij komen knuffelen? #ASJ6

— Katrien Wittemans (@katrienw) 12 mei 2016

En enorm leerrijke lezing die iedereen toch aardig met de neus op de feiten drukte. Ik neem mee dat ik graag een social media-team wil opbouwen en dat onze sociale media niet moeten sneuvelen in drukke momenten maar net dan ook ons uithangbord moeten zijn.

Dag 2 begon met een plenaire sessie van David Gauntlett. Een sessie met stukjes storytelling, connecting, community-making … De samenhang ging bij mij af en toe wat verloren. Maar dat kon ook aan de late vergadering van de dag ervoor gelegen hebben. Voor een sessie in olijk en snel Engels heb ik precies toch wat meer opwarming nodig. Zowel op dag 1 als op dag 2 kon je vlak voor de middagpauze naar een infomarktje. 17 organisaties stelden er graag hun aanbod voor. Op zo’n moment ben je als jeugdbeweging toch nog vaak het buitenbeentje en zijn de dingen die echt nuttig zijn vrij beperkt. Wat niet wegneemt dat er heel wat boeiende organisaties bij elkaar stonden.

Mijn namiddag stond volledig in het teken van ‘Communiceren met jongeren’. In de eerste sessie drie voorstellingen: iMinds, Cultuurnet en Studio Brussel. Vooral die laatste liet een diepe indruk na. Een vat vol inspiratie. Brecht Vaes bracht het social media-verhaal van Studio Brussel. Ik heb 20min lang met veel interesse geluisterd. Ik herkende er heel hard m’n eigen denkwijze in, bv. geen fan zijn van Facebook-ads en jezelf in de kijker werken met creativiteit en storytelling. Anderzijds kreeg ik het nodige enthousiasme mee, dat duwtje in de rug om onze eigen sociale media naar een hoger niveau te tillen. Als er een must do was op Apestaartjaren was het wel dit stukje van Brecht Vaes. Chapeau voor zoveel knap werk.

Afsluiten deed ik met een laatste sessie over ‘Communiceren met jongeren’. Daarin een voorstelling van de BILL-awards en het verhaal van vier genomineerden. Vooral de uiteenzetting van het speelplein in Ieper bleef hangen. Omdat het een mooie manier was om jongeren te bereiken op de manier die zij willen. Bij veel andere genomineerden kon ik niet echt achterhalen of de actie wel effect had gehad en of het verder ging dan een wild idee.

Kortom, na twee drukke dagen Apestaartjaren onthou ik vooral: de resultaten van het onderzoek, de sessie van Talking Heads en de schitterende uiteenzetting van Studio Brussel. Met andere woorden, twee inspiratievolle dagen die me heel wat bagage opgeleverd hebben om om te zetten in de praktijk. Maar nooit geweten dat conferentiedagen zo vermoeiend konden zijn.